كلمه

از ميان تمام ابزارهاي مخربي كه بشر اختراع كرده است، وحشتناك‌ترين سلاح «كلمه» است.
مشت‌ها و سلاح‌هاي گرم، در نهايت قدري خون بر جاي مي‌گذارند. بمب‌ها، خانه‌ها و خيابان‌ها را ويران مي‌كنند. زهرها را نيز مي‌توان شناسايي كرد.
اما كلمه...
كلمه مي‌تواند بدون بر جاي گذاشتن هيچ سرنخي ويران كند. فرزندان را، والدين‌شان سالها شرطي مي‌كنند. مردان به شيوه خدانشناسانه‌اسي مورد نكوهش قرار مي‌گيرند. زنان به طرز حساب‌شده‌اي با كلمات شوهرانشان قلع و قمع مي‌شوند. و كساني كه خود را مفسران كلام خدا مي‌دانند، مومنان را از دين دور نگاه مي‌دارند.
ببين كه آيا تو نيز از اين سلاح استفاده مي‌كني؟
ببين كه آيا كسي در برابر تو اين سلاح را در دست گرفته است؟
جلوي ادامه يافتن هر دو را بگير.

مكتوب - پائولوكوئيلو

4 comments:

erham

matlabe ghashangi bud, mamnun.

ghalayan

jaleb bood va amoozande .

Ali Yousefi

سلام دوست عزیز من . خیلی قشنگ بود و البته معنا دار . متاسفانه هنوز کتاب مکتوب اثر کولیو را نخوانده ام . در حال مطالعه ی زهیر هستم . یا حق.

Anonymous

کلمه. کلمه. کلمات.نمی دونم از این عقیده خبر دارید که میگه:ارتباط واقعی بشر از راه کلام غیر ممکنه ؟ بعضی از نویسنده ها عقیده دارند که ادبیات سر انجام خودش را نابود می کنه. خب کلمات وسیله ء ارتباط هستن. و تا زمانی که "وسیله" وجود داره ارتباط واقعی ناممکنه.تنها شعر که کلمات رو از حالت وسیله در میاره و کاری می کنه که آدم لمسشون کنه. کلمات برای من بیش از هر جا در شعر و نثر های شعر گونه ارزشمندند. گاهی وقت ها احساس اینقدر قوی میشه که واقعاً کلمه نمی تونه نمایندش باشه. و اینجاست که کلمه پوک می نماید.ولی چاره چیست؟ باید از همین ظرف ناقص استفاده کرد.اما کلمه ء خالی چه ارزشی داره تا وقتی اندیشه ای پشتش نباشه.زهر کلمات را چشیده ام. خود نیز لاجرم زهرش را ریخته ام.و هنوز معتقدم کلمه به خودی خود هیچ است. انسان پشتش آن را می سازد.