نوشتن همچون نفس كشيدن

براي من نوشتن همچون نفس كشيدن است و اگر روزي قرار باشد بين اين دو يكي را برگزينم يقين دارم كه نوشتن را ير خواهم گزيد . اما نخست بهتر است خودم را معرفي كنم . من فرشاد كاميار هستم درون سي هفت سالگي زندگي ام هنوز نفس مي كشم در كنار همسر ودو فزند دختر وپسرم واين يكي از بهانه هاي نفس كشيدن من است و اكنون از پس چند سال زيستن در نقاط ديگر چند سالي است كه دوباه ساكن رحيم آباد شده ام شهري كه در آغوش گرمش بزرگ شده ام و روزي كه در هر كجا ي زمين بميرم دوست دارم توي گورستان اين شهر كنار رودخانه ي پولورو آرام بگيرم تا آواز هاي پايان ناپذ ير پولورو مدام در گوشم نجوا كند ومرا با همه ي خاطرات شيرين وتلخ زندگي ام مدام پيوند بزند . اما از اين نوستالژي شايد بيمار گونه گذ شته دغدغه ي اصلي من داستان نويسي است و اكنون كه مدتي است به سرم زده تا وبلاگ نويسي را تجربه كنم جداي از اين دغدغه به اجبار آموخته ها و دل مشغولي هاي ديگري به قلم اينترنتي ام فرمان مي دهد براي نوشتن صحبت كردن ونقد كردن وروايت كردن و حالا كه به جمع صميمي گيلانيان پيوسته ام به لحاظ حرفه اي لازم است تا با اعتقادات اين نويسنده ي وبلاگ سبز گيلانيان آشنا شويد . با وجود آنكه سال 75 به سرم زد كه پاي ارايه ي پايان نامه ي كارشناسي ارشد رشته ي اقتصاد قيد تحصيلات آكادميك را براي هميشه بزنم اما همواره آموخته هاي اقتصادي ام قلمم را براي نوشتن تحريك كرده و ميكند پس در اين وبلاگ گاه گاهي در حيطه ي گسترده ي اقتصاد مطلب خواهم نوشت ولي جدا از اين موضوع بيشتر با خودم قرار گذاشته ام دور بسياري از دغدغه هاي ذهني ام را در عرصه ي وبلاگ نويسي خط بكشم و وبلاگ نويسي ام را در سه محدوده ي ادبيات گيلان شناسي و محيط زيست خلاصه كنم حال چه قدر بتوانم قلم اينترنتي ام را تحت فرمان نگه دارم كه به بيراهه نرود بايد صبر كرد وديد . به هر حال من به جمع صميمي گيلانيان پيوسته ام وشما براي شناخت بيشتر نوشته هاي من مي توانيد لينك هاي زير را كليك كنيد و نوشته هاي مرا در همان سه زمينه اي كه عرض كردم مطالعه كنيد

"شيون فومني" روايتگر زندگي آدم هاي هيچ انگاشته شده

عروس گمشده و رويا هاي غرق شده ي داماد ناكام

شاملو" حافظ "ولوركا" در بهشت شاعران

عامل اصلي پايين آمدن تيراژ رمان در سالهاي اخير چه چيزي است ؟

ادبيات داستاني و انبوه شاگردان مكتب؛ گلشيري؛

فراخوان براي معرفي داستان نويسان جوان و معرفي آثار

ناصر وحد تي " كتاب ديلمان و نوستالژي سرزمين پدري

روايتي كوتاه برشعر هاي كوتاه ؛هوشنگ عباسي؛

سيا ابران" ترانه ي دلتنگي" گالش "هاي اشكور

بوف كور" آنچه كه ديگران تمايل دارند در آن ببينند

آيا زبان مردمان ديلمان بزرگ را مي توان؛ تاتي؛ ناميد ؟

Soomaamoos bashe divaaraane poosht dookhote

" صدسال تنهايي " ماركز كشفي هميشه تازه

آيا رودخانه ي ؛ پولورو ؛ نامش را از منطقه ي ؛ پلام ؛ گرفته است؟

کی گورشه دور جه می خاکم

مرا بیگانه جا فینشان کی هرجا داده می خاکم
مرا با می صدا بیشتاو کی جنگل خوسه بی باکم
مرا تی ویرجا تی خانه تی خالی سفره سر بینشان
مرا تی امرا تا هرجا بدار تی جنگله رابم
مرا وانسین غریبا من اگه دیم قورصا بو زاکم
مرا جنگل بی یاف جنگل سیه ابرانه ره بادم
مرا با می اوخان بیشتاو دمرده غوربتم آی داد
مرا بیخود نبر از یاد کی یاور دانه ره دابم
مرا هرماله جا فینشان چره واستی بشم از یاد
کرا می خاکه ره اشکم تمش دارم واکف دارم
مرا فان در جیگیفته گورشا بو غوربت درم تنها
مرا آوازه من بیشتاو گوسن دوخون ایتا دادم
کرا شورم کرا دشتی مثاله دیلمانی داد
مرا با پور رضا بیشتاو هاچین فریاده فریادم
گیل آوایی نیشه از یاد اگه غوربت بشه در خاک
مرا با ایجگره بیشتاو کی گورشه دور جه می خاکم


گیل آوایی
آوریل 2007
هلند

Pic - 3

Snow

sizde rooz

سیزده به در در روستای پدری...

حوالی امامزاده هاشم

آيا زبان مردمان ديلمان بزرگ را مي توان" تاتي" ناميد ؟

در سايت ديلمستان مطلبي خواندم كه برق از سرم پراند و مجبور شدم مطالب زير را به نگارش در اورم اميد وارم كه فوريت موضوع با خواندن مطالب زير و تو ضيحات من براي شما نيز روشن شود.
فرشاد كاميار رحيم آباد
آيا زبان مردمان ديلمان بزرگ را مي توان" تاتي" ناميد ؟
) زبان مردم دیلمستان ، ديلمي(تاتي) است ، كه آرامش و شيريني خاص خود را داراست . زبان ديلمي از شمال تا سراوان رشت ، از جنوب تا الموت قزوين ، از شرق تا ديلمان ، اشكور و كوههاي غرب مازندران و از غرب تا كوههاي تالش گسترده است. زبان(گويش) تاتي(ديلمي) در مناطق ديلمان و اشكور به علت مراودات چندين ساله مردم با مناطق جلگه اي و گيلك نشين ، لهجه گيلكي به خود گرفته است و همين مساله در مناطق ديلم نشين مازندران نيز به چشم مي خورد.
بر اين زبان نام هاي مختلف نهاده اند:
- ديلمي: به اصالت اين زبان بر مي گردد و نامي كاملا بومي است.
- تاتي: در زمان كنوني به اين اسم خوانده مي شود. (
نوشته بالا مو به مو از سايت " ديلمستان " در اين جا آورده شده كه بسيار جاي كنكاش و بحث دارد . در اينكه محدوده ي جغرافيايي مردمان ديلم كجا وكجا بوده وهست اختلاف اساسي آنچناني وجود ندارد اما چيزي كه با خواندن مطلب بالا برق را از سر آدم ميپراند " تاتي " ناميدن زبان مردم ديلمان و اشكور است كه اصالت تاريخي نه تنها منطقه ي ديلمان بزرگ كه همه ي آن چيزهاي ديگري كه مربوط به اقوام گيل و ديلم ميشود را يكجا عمدا يا سهوا زير سوال مي برد .
در كتاب نام ها ونامداران گيلان آمده است كه " هنوز گويش مردمي از پيركوه آمارلو و جمعي از خانواده هاي دوگاهه لاكه تكليم دارستان و آبادي هاي بين رودبار و طارم تاتي ناميده مي شود . "
اما پرسش اين جاست كه آيا اين همه ي آن چيزي است كه ديلمان بزرگ ناميده مي شود ؟ آيا اين بخش كوچك از ناحيه ي وسيع ديلمان بزرگ كه زبانشان به واسطه ي كوچانده شدن اجباري اقوام كرد به منطقه بيشتر تحت تاثير زبان كردي است مي تواند تعميم يابد به كل مناطق ديلمان و اشكور ( چه در محدوه ي جغرافيايي گيلان و چه در غرب مازندران ) ؟
("تاتي" :در زمان كنوني به اين اسم خوانده مي شود .) يعني چه ؟ كجا خوانده مي شود ؟ در كدام محدوده ي جغرافيايي؟ آيا بواسطه ي آنكه چند روستا و منطقه ي جغرافيايي كه زبان خودشان را كه آن هم متاثر از زباني مهاجر ( كردي ) است تاتي مي نامند زبان ديلمي كه يك زبان اصيل برامده از زبانهاي همه ي اقوام گيل و ديلم از ابتداي تاريخ تا كنون بوده تاتي ناميده مي شود ؟ كجا مردم كوهستان وجلگه هاي تحت تاثير تمدن ديلمان بزرگ زبان خودشان را " تاتي " مي دانند .؟ كدام آكادمي معتبر زبان شناسي تو ي دنيا به خودش جرات ميدهد كه همچنين ادعاي واهي را سر هم كند كه زبان ديلمي را كه در خانواده زبان گيلكي جاي دارد " تاتي " بداند ؟ در سراسر كوهستان اشكور چه در ناحيه ي رحيم آباد ( رودسر) چه در ناحيه ي كو هستاني رامسر و چه تنكابن يك نفر هم يافت نمي شود كه زبان مادري خودش را تاتي بداند . و در منطقه ي ديلمان امرزي هم تا آنجا كه من رفته ام واطلاع دارم به غير از همان مناطقي كه بيشتر تحت تاثير زبان كردي اقوام كوچانده شده به منطقه بوده است كسي زبان خودش را تاتي نمي خواند . در اسپيلي در كوه پس در نيوول در ميكال در گلك در ديارجان در ملكوت در آسيابر در گورج در گرماور در كوجيد در امام ودر خود ديلمان آيا ميتوانيد يك نفر را پيدا كنيد كه زبان خود را تاتي بداند ؟ براي من كه از پدر ريشه در خاك ديلمان دارم و از مادر ريشه در خاك اشكور و كمتر روستايي در اين دو ناحيه است كه يا نرفته باشم يا با مردمش برخورد نداشته باشم شنيدن همچنين ادعاي واهي بدون پشتوانه ي علمي وآكادميك زبان شناسي خيلي مضحك و خنده دار به نظر مي رسد . اين ادعا كه زبان مردم ديلمان و اشكور در گيلان و مازندران تحت تاثير زبان مناطق جلگه نشين لهجه هاي گيلكي قرار گرفته اند يعني چه ؟ كدام لهجه ي گيلكي ؟ آيا جز آن است كه زبان ديلمي خود شاخه اي غير قابل تفكيك از زبان گيلكي يا زبان ديلمي مادر است البته در مناطق ديلم نشين نه مناطق تحت نفوذ زبان هاي مردمان به اجبار كو چانده شده ( كه ممكن است جا هايي از اين مناطق مردم زبانشان را تاتي بدانند ) . نحوه ي صحبت كردن يك آدم در محدوده ي جغرافيايي ديلمان بزرگ با نحوه ي صحبت كردن يك نفر در ناحيه ي جلگه نشين مثلن رودسر يا لنگرود چه قدر با هم متفاوت است كه ما بخواهيم آنرا لهجه بر امده از اين يا برعكس بدانيم و قتي ساختار زباني يكي است فقط برخي كلمات و واژه ها متفاوت بيان ميشود تحت تاثير قرار گرفتن يكي از ديگري بي معني مي شود واين موضوع پررنگ جلوه مي كند كه هر دو لهجه ريشه در يك زبان مشتر ك دارند كه مي توان آن زبان واحد و ريشه ي مشترك را گيلكي يا ديلمي بناميم . جدا از اين مسايل در طول تاريخ با ورق زدن اسناد همواره گيل وديلم در كنار هم بوده اند و اصولن بايد ريشه ي مشتركي داشته باشند و اين خود پيوند زباني مشترك را بين شان تقويت مي كند . اين جدا سازي ظريف با تهي كردن اصالت واقعي زبان ديلمي وسوق دادن آن به سمت زبان تاتي كه اميد وارم سهو ا اتفاق افتاده باشد زيبنده ي سايتي نيست كه نام با ابهت ديلمان را يدك مي كشد . اصولن گيل و ديلم چون شير و شكر در هم آميخته اند و زبانشان امروز چه به لحاظ ساختاري و چه به لحاظ گويش تفاوت آنچناني با هم ندارد وچه اين زبان را ديلمي يا گيلكي بناميم ريشه ي واحد آن مانع از تفكيك كردن آن ميشود چه رسد به آنكه بخواهيم بخشي از اين زبان را به زبان مهجور ديگري حواله دهيم .
اميد وارم كه اين توضيح كوتاه براي رساندن مطلب و اهميت موضوع كفايت كند وسايت ديلمستان هم اين اشتباه فاحش خود را باز سازي كند در صورت لزوم مدارك عديده ديگري بر واهي بودن ناميده شدن زبان ديلمي با عنوان" تاتي" (كه طبق ادعا انگار درسراسر ديلمان بزرگ اين گونه اطلاق شده ) ارايه خواهد شد . فرشاد كاميار http://kandooj.persianblog.com/

تسکه دیل/گیل آوایئ

پیشیکئ گپ

آ شعرانا تا هسا دو واره فان درسته دارم ولئ دانم ایشکال زیاد داره. شیمئ جا خوایم کئ دو تا مئ هدفا در نظر بدارید: ایتا ان کئ تلاش بوگوده دارم تا جاییکئ مئ حافظه مرا یاور ده، جه قدیمئ گیله حرفان مئ شعرانه من باورم. دوم ان کئ ویشتره آ شعرانه من حال و هوائ خاصئ داشتیم و مئ احساس هوتو کئ بو باوردم.
شیمئ نظرا مره بیگید، بینویسید. هرتا خبر شیمئ جا مره ایجور یاور داهانه. پس یاور بدید تا بهتر بتانم شیمئ مرا بوگو بیشتاو بوکونم.
آ مجموعه شعرانا شمه را پیشکش کونم و امید دارم کئ شمه را خوش بایه یو شمه را وا داره به شیمئ زبانو ادبیات گولازه مرا ویشترفکر بوکونید.

مهره مرا با ایتا دونیا تاسیانئ

گیل آوایئ
هلند
پیوند دانلود منظومه

PiC - 2

KahKoh

پ.ن: چونکه منو تشویق کردین بازم گذاشتم؛ :دی

PiC - 1

Masooleh

Astaneh Bridge

چهره تلخ عشق

آنچه می آید گوشه ای است از جلسه نقد و بررسی آفرینه های شعری نصرت رحمانی.

عکس های مراسم را در اینجا ببینید

حلقه شاعران « پنجشنبه ها همیشه» جلسه روز 30 فروردین خود را به نصرت رحمانی اختصاص داد. مجید دانش آراسته، سیامک یحیی زاده، علی اکبر مرادیان گروسی، دکتر نیکویه و خانم پوران شیرازی زاده هم در جلسه حضور داشتند.اتاق بد رنگ خانه فرهنگ جا برای همه نداشت و به ناچار عده ای از بیرون اتاق جلسه را پیگیری می کردند.

بر خلاف تصور قبلی من ، حضور خانواده شاعر تأثیر منفی بر نقد نگذاشت. شاید از آن رو که رک گویی نصرت این اجازه را به همه می داد که با او رک باشند. و کم موهبتی نیست که کسی اینچنین عیان خود را روی دایره بریزد.
آرش رحمانی، در صحبت هایش کارهای پدر را به 4 دوره تقسیم کرد:نخستین دوره در محدوده زمانی دهه 30 بود که مجموعه «کوچ» عرضه شد. « رئالیسم صادقانه» بارزترین خصوصیت این دوره بود که در شعر هایی چون "شهر نو" به اوج رسید.
دهه 40 دومین دوره کارهای شاعر بود که مفاهیم سیاسی و اجتماعی قوی در کارهای نصرت پر رنگ تر شدند. جنبش های رهایی بخش و تعهد روشنفکری و تأثیر از سارتر، همه و همه فضای اشعار را به سمت اجتماعی تر شدن سوق داد. کتاب میعاد در لجن محصول این دوره است که در تک تک اشعار آن این مفاهیم در یافت می شوند. توجه شاعر به فرم و بیان پیچیده تر نیز از خصیصه های این برهه است.
سومین دوره را ، آرش دوران بلوغ عاشقانه ها قلمداد می کند. عشق نصرت معطوف به معشوق خاص نیست. معشوق او می تواند متغیر باشد. عشق نصرت منتشر می شود و همه جنبه های هستی را در بر بگیرد.
نگاه به مرگ و زمزمه و گفتگو با مرگ (بیوه سیاه)خصوصیات دوره آخرکار رحمانی است. نصرت به کودکی باز می گردد و مفاهیم آن دوره در اشعارش دیده می شود.
« نصرت، شاعر شعر سیاه لقب گرفته. او از سیاهی ها می گوید تا به ذات هنر برسد. او از زشتی به زیبایی می رسد. و نوعی برهان خلف به کار می برد.»
در ادامه احمد قربانزاده از دوستان شاعر خاطراتی از او نقل کرد.
دکتر نیکویه که کتاب «از نقطه تا خط» را درباره نصرت منتشر کرده درباره شعر نصرت سخن گفت و با استفاده از اشعار شاعر به جلسه رونق بیشتری داد.
نعمت باقری هم درباره نصرت حرف های زیبایی زد. متأسفانه اینقدر مجذوب حرف هایش شده بودم که خوب یادداشت بر نداشتم. بعد از جلسه می خواستم از بیان زیبایش تشکر کنم . اما در شلوغی گم شدم!
در دفترچه یادداشتم تنها چند جمله از متن او نوشته ام:
شعر نصرت بیان زیبای مرگ است.
در شعر نصرت شاهد زیبایی ، رنج است.
نصرت آینده ای را رقم نمی زند. آن را انکار می کند. ما بی نهایت از شعرش لذت می بریم. اما با آن درگیر نمی شویم. چرا که درگیر شدن با شعر او، درگیر شدن با زندگی است.
(عنوان گزارش هم یکی از اصطلاحات آقای باقری است که درباره شعر نصرت به کار برد.)
مزدک پنجه ای با مقاله ای با موضوع جسارت در شعر نصرت جلسه را دنبال کرد. جسارتی که به گفته خودش در دوران کودکی آن را قبیح تصور می کرد. فکر می کنم به زودی آن را در وبلاگش ببینیم.
جلال افرا بسامد های شعر نصرت را بررسی کرد و در پایان آقای رضازاده به وزن کسل کننده در برخی از اشعار نصرت اشاره کرد. وزنی که شاید برای خواننده دیگر خوشایند نباشد.
آقای پنجه ای هم در لابه لای حرف هایش از جهان بینی نصرت گفت. چیزی که به گفته او در اشعار امروز گم شده. او شاملو را مثال آورد که نگاه خاصی را پی گیری می کرد. همین طور سپهری و فروغ و نیما.و اینکه هر یک از اینها با نگاه خاص خودشان مطرح شدند. گفته های آقای پنجه ای من را یاد مصاحبه دولت آبادی با چلچراغ انداخت با این تیتر: نسل شما به هیچ چیز ایمان ندارد. با آقای پنجه ای سر این موضوع حرف دارم! بماند.
سارا ثابت

عکس : سارا مهریار

اودوشـــــــــــــــــــــــــــــــــته منظومه گيلكئ

پيشاشو گب

اودوشته ايتا گيليكئ منظومه يه كئ چند ساله پيش بوگوفتمه و لاكه پوشت نام داشتئ. بازين كئ فاندرستم بيدم كئ بهتره اونا ايتا پيچه چاكون واكون بوكونم.
آ منظومه يا ايتا از مئ كوچيكانئ ريفقه ياده مرا بوگفتم كئ سئ يا سئ پٍن ساله نانم چئ كونه يا كويه ايسا! هولنده من ايتا مئ همشهريانا بيدم كئ اونه كرده كاران مرا واداشته آ منظومه يا بگم.
نيويسندگئ يا شاعرئ دوما بيگيفته نارم ولئ يارستاندرم كئ گيليكئ كار بوكونم و آويرا بو حرفانا ايجور بيافمو اونه آمئ مردومه من باورم.
گيلك آگه گيليكئ نگه، گيليكئ كار نوكونه! آمئ گيليكئ زبان ايجور جه يادان شه كئ ده دو واره اونا ميدان آوردن هرماله نشا. هانه واسين گيلك واسئ خوزبانا دوس بداره يو اونا زنده ترا كونه! گفتن ناره كئ گيلك آ كارا نوكونه! هيشكئ ديگه آمئ ره نخوايه آكارا گودن. روزنامه دامونه ياد دكفتم كئ ايتا شوعار نيويشتئ:

خلقه گيلكا وام رازه نامه خوشينا دبازه

آمانام باييم آمئ گيليكئ زبانه مرا آمئ ناما بيافيمو آويرا نوكونيم. آمئ زبانه قدرا بدانيمو گولازه مرا گيليكئ گب بزنيم، بينويسم.
گفتن ناره كئ آمئ گيلان ايرانه انگوشتره نگينه و ايتا رنگ جه آمئ ايرانه رنگين كمان و چيتينه كئ آجور فكرانه مرا آمئ رايا آويرا كونيم.

شيمئ قوربان
ر-ش گيل آوايئ27مه 2004 هولند

دریافت منظومه به صورت فایل پی دی اف

نصرت رحمانی در حلقه شاعران پنجشنبه ها همیشه

"پنج شنبه ی آینده ۳۰-۱-۸۶ راس ساعت ۱۸ در خانه ی فرهنگ گیلان گرد "حلقه ی شاعران ۵ شنبه ها همیشه " به نقد و بررسی آفرینه ها ی شعری نصرت رحمانی( ترجیحا برگزیده اشعار چاپ نشر مروارید شاعر) می نشینیم. شایان ذکر است در این نشست: همسر و یگانه پسرش آرش که خود داستان نویس است همراه با محمود نیکویه از دوستان و پژوهشگرانی که در باره ی نصرت کتاب از نقطه تا خط را انتشار داده نیز تنی چند از منتقدین معاصر حضور به هم خواهند رساند. برای این جلسه از دکتر علیرضا نیکویی، دکتر کاظم یوسف پور، سعید صدیق، احمد قربان زاده، مسعود بیزار گیتی و غلامرضا مرادی دعوت ویژه به عمل آمده است.

به نقل از پیامبر کوچک

اشعار نصرت رحمانی را از اینجا هم می توانید بخوانید

این هم یکی از شعرهای مورد علاقه خودم.

اما یک نظر شخصی خطاب به مسئول جلسات :

آقای پنجه ای ، جلسات شعرتون رو خیلی دوست دارم. چون احساس رهایی بهم می ده . اما درمورد جلسات نقدتون یه نظر داشتم. با حضور خانواده شاعر و دوستانش ، فضا دوستانه میشه و جلسه از حالت نقد تبدیل میشه به "بزرگداشت" و گرامیداشت. که البته این نوع جلسات هم در جای خود محترم اند اما من فکر می کنم بهتره این دو موضوع تفکیک بشن.

این مسأله در جلسه نجدی و کلکی به چشم می خورد. در ضمن ، این رسم حلقه زدن رودست کم نگیرید. چون این طور نشستن خیلی فضا رو آماده تر می کنه. منظورم آمادگی ذهنی هست.

ممنون از تلاش هاتون

تا پنجشنبه

معرفی وبلاگ هالی دار تیـتّای

با سلام، این پست در رابطه با معرفی وبلاگ " هالی دار تیـتّای" هست. این وبلاگ به زبان گیلکی بوده و مطالب اون برای گیلکان، جذاب و خواندنی میباشد.
در زیر بخشی از مطالب این وبلاگ را میخوانید:
دوستان عزیزم، یه نکته ای که خواستم شیمی واسه بگوم اینکه ،مو گیلان نیسم و از گیلان دورم. ولی الان بیاد او روزهاییم که محصل بوم و از خونه تا مدرسه پیاده شیم، با دوستون و همکلاسین.
آخرای اسفند که بو ، وقتی بیجارون کنار خاسی بگذری، چقدر خاک بوی بهار ده .چقدر جوونه های دار و درختون قشنگ بو..گلهای وحشی، باغون میون در بمابون .آهان! گل حسرت چقدر قشنگ بو.گلهای زرد وحشی .شقایقون ..آلاله ن.سل کناره ن چقدر رویایی بو . شوروم(مه) شَوشَون همه جا گینه ،جاهایی که بیجار بکاشته نای، بیشتر.
چقدر می دل تنگه بوی بهار گیلون واسی. اگر چه ایرارم درختون جوونه بزن ،ولی بوی خاک نانه .بوی خاک ،،که زنده بودره تا هر چی که اون میین بکارن، سر در باری. سبز ،جوون ،قشنگ،وووووو

از دوستان عزیز درخواست میکنم که به هر از گاهی به این وبلاگ سر بزنند و نویسنده وبلاگ را تنها نگذارند.
آدرس وبلاگ: http://cassiy.blogfa.com/

بهار ما!

این و این و این را بخوانید.

کسوف هم چیزهای جالبی گذاشته در این پست

واینکه هیچ احساس خوبی نیست وقتی قاتل معروف در رودبار به دار آویخته شود و من پدر و مادر آن دختر 12 ساله را بشناسم و دست بر قضا تمام لحظات زجر کشیدنشان را دیده باشم.

و چه کار می توان کرد وقتی شبکه باران مردی را نشان می دهد که دارد روی دار تاب می خورد و توهم از خانواده مقتول هستی. و اگر هیچ از این نمایش عدالت راضی نباشی باید به کجا شکایت کنی؟ کمپین یک میلیون امضاء؟ بدبختی این است که ما می دانیم چی او را قاتل کرد و می دانیم این عدالت از ابتدای قتل چگونه بود. این عدالت ...

و دیگر اینکه این روزها اینقدر آنتن زیاد شده که نگو و نپرس. پس همه شما رو دعوت می کنم به یک عمر سکوت

.....

امسال بهار از زمستان هیچ کم ندارد. و من زمستان را دوست دارم. و فکر می کنم بیش از حد بی ربط نوشتم!!!! و احتمالاً جای اینها در "هوزاره" بود . نه اینجا

وبلاگ زیته

محراب وبلاگ زیته رو راه انداخت. ازش ممنوم
وقتی محراب پیشنهاد "وبلاگ برای زیته" رو مطرح کرد سعی کردم یه جوری قانعش کنم که بهتره به یه ستون توی یه وبلاگ گروهی راضی بشیم. قبل تر ها خیلی مشتاق راه افتادن وبلاگ زیته بودم. اما شرایط به گونه ای پیش رفت که علاقه ام جایی برای ظهور نداشت. خودم هم مجالی برای پیگیری نیافتم.
او اما قاطع و دوستانه همچنان حرف خودش رو می زد. تا اینکه من هم قانع شدم این آرزو، که بقچه اش رو بسته بودم و کنار گذاشته بودم می تونه دوباره جایی برای خواستن داشته باشه.
محراب از وقت خودش مایه گذاشت و وبلاگ خیلی خوبی درست کرد. با حوصله اون رو تکمیل تر کرد و حالا وبلاگ زیته خیلی خوبتر از اونی شده که تصورش رو می کردم. او برای خواسته اش تلاش کرد و اون رو ساخت. و این فوق العاده است.
بازم باید تشکر کنم. خیلی زیاد. چون دوباره داره باورم میشه که زیته می تونه خوب کار کنه. می تونه خوب مخاطب جذب کنه. دوباره داره باورم میشه لازم نیست هر شماره کابوس تعطیلی نشریه به سراغم بیاد. دوباره از بالاتر رفتن مخاطبامون به وجد میام. این یعنی امید. یعنی انگیزه

وبلاگ زیته رو اینجا ببینید.