مشتئ

هرماله پیش نامو کئ مشتئ دادا همسادان بیشتاوید. اما اروزان مشتئ عوضا بو داره. مشتئ پاک تورا بو داره. موللا ماست بیگئ، واکفه آدما! خوایه خو تومان پیرانا بکنه! مشتئ ده خو گالانا تاوه دا شونده کله!
آتویئ نیبه کئ همه کسه مرا داوا بدارئ! هیچکسه ره یام حرف نزنه! هیشکئ نانه آخه مشتئ یا چئ بلا فوتورکسه داره!
مشتئ تومامه همسادانا مرا گفتئ، خنده گودئ، شوخئ گودئ! چئ بوبو مشتئ آتو خودشه من دمرده داره!
تومامه محله مشتئ یا شناختئ. همه تا غوروب مشتئ شویئ موسیو دوکان او سالان کئ هلا آخوندان ناموبیدو خوره ایتا ایستکان زه یئ، بازینام آمویئ غولام حوسینه دوکان خو زاکانه چکچئ هه یئ. مشتئ خنده تومامه دوکان دارانا واخبردارا گودئ کئ مشتئ بامو داره!
مشتئ ایتا دهن داشتئ هیزاتا خنده!
مشتئ دارو ندار ایتا باله کا بو یو ایتا چانچو. مشتئ بازاره جا کئ واگردسئ آمویئ بخانه، اونه زاکان تا مشتئ صدایا ایشتاوسته دئ، دکفتیدئ صارا میان، مشتئ پیشاشو. مشتئ یا امان نداییدئ خو کفشا بکنه! هو صارا من مشتئ یا واستئ لختا گودیبید! هرچئ کئ بئ ه بو واستئ بنابئ بیجیر! زاکانه مرا بوشوستئ بئ. سه بو انگورو خوجو گیلاسا مشتئ واسئ هویه صارا من زاکانه ره تخس بوگودئ بئ!
مشتئ زناکه داد بیرون آمویئ کئ:
- آخه آ زاکان چره آتو ازازیل بوبو داریدئ! امان ندیدئ مرداکه لبله بیجیر بایه! تا آمویئ زاکانا دوماغا بوسوجانه کئ مشتئ یا وا بدید، مشتئ تشره مرا گفتئ:
- چئ کار دارئ زن! بدا راحت بیبید! مئ خستگئ یا اشان جه من فاگیریدئ!
خولاصه تا مشتئ فارسه ایوانه سر، هرچئ کئ بئ ه بو، بوستئ پاک شندهر مندره! بازینام مشتئ واسئ خو دهانا آب بکشه بئ تا نماز بخوانده بئ!
مشته خانم خو دیله من گفتئ:
- آخه او عرق خورئ چیسه!؟ بازین آ نماز خوانئ!؟ من کئ نانم چئ خوانه! خودا خودش قوبیل بوکونه!
مشتئ یام همیشک گفتئ:
- چئ گئ آخه زن! من نمازه بخوانده بدارم! موشته مرا خودایا تحویل دم!
مشتئ خانه یام داستانئ داشتئ! خانه دورا هرچئ حلیبئ گیر باورده بو، دیفار چاگوده بو. خانه سرام کمتر جه حیاط نوبو! هرچئ سیمکایو حلیبئ روغن، جه شاه پسند بیگیر تا روغنه قو یو روغنه بهار! بیافته پسئ، پاختا گوده بو، خانه درزه دالانا بیگیفته بو!
اوتاقانه دیفارام شاهکار بو! ایطرف آجورئ، ایطرفام آجار دود! و گیله الابه بوگوده! مشتئ آیوانه سوتونانام همیشه گرک جلاسته بو یو رفه سر گمه جان تته رج دیچه نهابو. پیازو سیرام ویریس دوسته آیوانه نما بوبوسته بو!
صارا من، مشتئ ایتا چاچه چاگوده بو سنگو سفاله مرا. چاه دیفارام مشتئ سمنتئ لوله بنابو. تومامه همسادانام بیده بید کئ مشتئ او روزان کئ کوچانه طاقا چاگودان دیبید، ایتا سمندئ لولا مشتئ گرا دا بو خانه من! بازینام بنابو چاه سر!
آخه مشتئ زنائ همیشک مشتئ جان دکفتئ یو اونه سر داد زه یئ:
- چره آ چاه سر ایچئ نئ نئ!؟ ایدفا دینئ آ ولوله ازازیل زاکان دکفه دئ چا من! خفا بیدئ! آخه ایتا کار بوکون مردائ!
مشتئ چایا چاگوده بو ولئ اونه سر نهانه همیشک ایمرو فردا گودئ. ایتایام کرده خاله داشتئ کئ اونه لچه خوردئ همساده خانه لوجانه که! بازین حلیبئ صدا مرا همساده وختو بئ وخت بیدارا گودئ!
مشتئ خانه درام ایتا موران بزه حلب داشتئ کئ اونا جلاسته بو، باد کئ آمویئ خوردئ کس بکس، در ام واز و دوسته بوستئ، بزین اونه صدا آدم جانه مویا راستا گودئ! خیاله کئ دو تا آهینه سربسر فاکه شیدئ!
مشتئ زاکان پیللا بوبید. مشتئ سه تا زائ داشتئ. ایتا دختر، دوتایام پسر. هر سه تا زائ درس خوان بید. تمامه همسادان آرزو گودید کئ اوشونه مانستن زائ بداشته بید. مشتئ پسران تابستانان کار گودید، مدرسه وختام همساده زاکانا درس دایید. خودشان ایجور خودشانه موشکیلا ایشکیل گودید.
مشته خانمام خوروس نخوانده ویریشتئ تا شب هاتو کار پپودئ. جه کیشخال زن بیگیر تا کاسه بوشقاب شورئ، جه گیله الابه بیگیر تا ر وبارکنار حصیر شورئ. جه چراغ لوله پاگودن تا مشتئ شندرا پینیک پاره گودن و دختو دوج کودن. بازینام نهار و شام چاگودن بو یو زاکانا کیشکا مانستن خو دور جیما گودن!
همه تا رقایبام مشته خانم واستئ بوشوبئ تازه آباد خیرات فادابئ. خورمایو سبزئ یو پنیر و لواش خو مرا بردئ، مردومه من توخس گودئ.
مشتئ سر همیشک داد زه یئ :
- آخه بیچاران او دونیا آمئ دسا فاندریدئ کئ آما ایچئ اوشانه خیرات بوکونیم.......
مشتئ یام خنده مرا دکفتئ اونه حرفه من، گفتئ:
- آخه زن! آ دونیا ویشتایئ! او دنیایام ویشتایئ!؟ آ خودا پس چئ کاره یه!؟ هاچین تانه آمئ خواخورا عروس بوکونه! بازینام او دونیا جهندمو ویشتایئ آمئ قسمت ببه!؟ پس آن همه گیدئ خودا آتویه، خودا اوتویه! یانئ گوزه گب!؟ یانئ فقط ویشتایئ و جهندمه من کون سوجان!؟
مشتئ زنام بگب آمویئ:
- تئ مرایام کئ نشا گب زن! تا بیگئ موللا ماست! کوفر گئ! تئ نماز خواندنه مانستن! هاتو تره کته رایئ ایچئ گیلیکئ فارسئ عربئ ، گایئ تورکئ تره گئ! نانم تو چئ......
مشتئ قاه قاه خنده مرا گفتئ:
- لاله زبان لاله مارا حالئ به زن!!!! خودا خودش دانه من چئ گمه! خودایا کئ نشا تئ مانستن گوزبجیبا گودن!!!! خودا خودش ختمه هف خطه زن!!!!!!! مئ خودا شیمئ خودا مرا فرق کونه! شیمئ خودا، آخوندانه خودایه! مئ خودا، فقط مئ مانستن آدمانه خودایه!
اینقلاب بوبو نوبو مشتئ زاکان پیللا بوبیدو همه تان کاره سر شوییدو ایتا پسر توشیبا کار گودئ، اویتا پسرام فرشه گیلان. مشتئ دخترام مالم بوبوسته بو.
مشتئ ایتا پیچه نفس کشن دوبو. مشتئ تا هسا دو دفا خو زناکه مرا بوشوبو ایمام رضا زیارت.
ولئ آ روزان مشتئ عوضا بوبو. مشتئ یا هاچین کارد بزه بئ خون نامویئ. هیشکئ نانستئ مشتئ جا چزه ایتا سر و صدا نایه! مشتئ خانه چره آنقد ساکیته. مهیشکئ یام نیارستئ واورسیه، مشتئ یا چئ بوبو!
همه تا پنشنبه، مشته خانم قوران اوسادئ، صارا من خو سر نایئ ، دوعا گودئ. ایجور ناله گودئ کئ خاله خودایا خوایه باوره بیجیر!
مشتئ یام خیال کونئ خوایه زیمینو زمانا واکفه! همه کسه مرا قار بو. شبان دوتایئ آیوانه سر جوجو، قوقو نیشتیدئ. آشانه صدا بیرون نامویئ. خیاله کئ مشتئ خانه مورده خاکا فوگودئ بید!
ایتا روز مشتئ خانه جولو، کومیته ماشین به سا، مشتئ خانه درا بزه. مشتئ زن درا وازا گوده. کومیته چئ مالوم نوبو چئ بوگوفته بازین ایتا نامه فادا مشته خانمه دس. تا کومیته چئ پوشتا گوده، زنائ غش بوگوده، دراز دراز بکفته صارا من.
مشتئ کئ آروزان هاچین توره دیوانانه مانستئ، آیه بخانه دینه زنائ غش بوگوده صارا من کفته! تاب ناوره، خیال بوگوده زنائ سکته بوگوده بمرده. داد زنه:
- وائ................ مرا فاره سید! مرا فاره سید! مئ زنائ بمرده! آئ داد بیداد! مرا فاره سید...
همسادان فاره سیدئ، مشتئ یا ساکیتا کونیدئ. مشتئ زناکا راستا کونیدئ، ایتا همسایه کئ معلمه بازنشسته بو، مشته خانمه دس ایتا کاغذ دینه. اونا گیره خوانه، دینه بیچاره زاکا اعدام بوگودید.
ایتا تیکه پارچه سوجانه ده ، مشتئ زنه دوماغه جولو داره ده. مشته خانم تا بهوش آیه، ایجوز داد زنه کئ آدمه دیلا گورشا گودئ. همساده زناکانام گریه کونیدئ. مشتئ بگب ایه:
- شوما جه کویه بفامستئ دئ کئ مئ پسرانا بوکوشتیدئ؟
همسادان قاقا بیدئ..هیشکئ جور آت نوگودئ ایتا کلمه حرف بزنید. مشته خانم مشتئ یا گه:
- ده وسته مردائ! ده وسته قایما گودن! ده واستئ همه بفامید چئ آتشئ امه را فوتورکسه! ده بدا بفامید چئ گورشا بوسته داریمئ.....
هاتو کئ گفتان دوبو، دو واره جه هوش شه. هر کارئ همسادان کونیدئ، بهوش نایه. مشته خانم ده نفس نکشه یئ.
همسادان مشتئ دورا کونید. معلمه بازنشسته یام همه تانا گه کئ مشتئ زاکانا بوکوشتید. همه تانا فاگیفتید. مشتئ زاکان همه تان پر بکشه ده بوشوده.....
نامه یا گیره همه کسه ره بولند بولند خوانه. همه تان فامیدئ کئ مشتئ دخترام زندانه من بوکوشته دئ.
ایتا گفتئ:
- فدایئ بو..
اویتا گفتئ:
- موجاهد بو
ایتا یام هاچین نامه یا معلمه بازنشسته جا فاگیفته، دو واره بخوانده، خیال کونئ کئ باور نتانستئ بوکونه. آرام آرامه گفتئ:
- آخه اشان ده کی ییدئ!؟ وائ..................
همه بفامستئ بید که مشتئ دخترا زنان اعدام بوگودیبید. نامه من بینویشتئ بید کئ مشتئ دختر، دختر اعدام نوبوسته!
هاتو گفتان دیبید،قاقا بوسته مشتئ یا فانده رستان دیبید.
مشتئ شواله کشن دو بو.

تمام

گیل آوایئ
1 فوریه