کورده کولا نازا دئ، دوشاب پلا یاقا گیره!

وارش امان ندایئ. همه چئ بوبوسته بو هیستو چوره. بادام کئ زه یئ، وارشا اطرف اوطرف بردئ. پاک خیاله کئ رقصا دیبید. دوکانانه نودانه کام موران بزه، هاچین بوبوسته بو سوان پالان. نشاستئ ایتا جا بیافتئ بئ کئ جه ان همه وارش اونه جیر ایتا پیچه جیویشتئ بئ.
هاتو هیستا بو فاره سمه دوکانه ور. بیدم ایتا خلخالئ اویا بیساط بنا داره.
تا مرا بیده کئ دوکانا وازا گودان درم. دو بالا بجسته یو بوگفت:
- سلا حاج آقا
مرام کئ اینفر بوگفتئ بئ حاجئ، هاچین مرا مراقا گیفتئ. ایتا پیچه اونا زرخه نیگا بوگودم.
بوگفتم:
- سلام. حاجئ یام خودتئ!
هاتو کئ قولفا واگودان دوبوم، بوگفتم:
- تو آ وارشه من هیستا بئ، چره اروزا بیساط بنا دارئ؟
ایتا آه بکشه یو بوگفته:
- کار کئ ننا، چاره نارم. مئ زنه زاکه ره وا غذا ببرم. دسه خالئ یام کئ نشا شون خانه!
مئ دیل انه ره بوسوخته. بوگفتم:
- بدا انباره مئن بیدینم ایچئ دارم ترا فادم کئ اونه جیر تئ بیساطا بنئ!
شورو بوگود مرا دوعا گودن. درا وازا گودم. اول بوشوم انباره من. انبارام اینقد شولوغ بو کئ اسب بکفته بئ خو گازا ایشکنه یئ! نانم چن دقه انباره من بگردسم. سراخر ایتا پیله آبچینو ایتا چتر بیافتم. خنده مرا باموم خلخالئ ویرجا، بوگفتم:
- بیه آ آبچینا واشان تئ بیساطا بنه اونه رو. آ چترام بیگیر کئ ده وارش ترا هیستا نوکونه.
خلخلالئ یا هاچین خیاله کئ دونیایا فادا دارئ، بیچاره هاتو خو گازه خالا واگوده مرا دوعا گودئ کئ مرا خوشکا زه. مئ دیله من بوگفتم:
- آدم چقد وا بئ پناه ببه کئ ایتا آبچینه مرا اتو شادئ بوکونه.
خوب احساسئ داشتیم. ایمرو کئ کارا اتو شورو بوگودم، مئ جان راضئ بوم. شورو بوگودم باله کا ماله کا یو تاچه برنجانا ایپچه جابجا گودنو قاپانا میزان گودن.
قابدانا آب دوگودم کئ ایتا چایئ بنم. علادینا روشنا گودم. بیدم انه خوت کار نوکونه. ایتا پیچه اونا چپ بچرخان راست بچرخانم تا راه تاوه دام.
کیبریت بزم اونا روشنا گودم. هاتو مرا خوشکا گودان دوبوم کئ مئ چوم دکفته خلخالئ یا. بیدم مرا فاندره خنده کونه. ایجور کئ چتره جیر وارشه جان ده خبرئ نئ یه. یعنئ کیف گودان دره. منام اونا ایتا لبخند بزم.
آب جوش بامو. ایتا موشته چایئ دوگودم قابدانه من. دوتا لیوان اوسادم. آب بکشه پسئ بنام پیشخوانه رو. خلخالئ کئ هوتو مرا فاندرستئ ایشاره بزم کئ بایه بودورون ایتا چایئ بوخوره.
خلخلئ پاک خیاله کئ بال بیرون باوره، بامو دوکانه من. مئ رافا نه ساکئ بگم بینیشین. خوره ایتا چارپایه اوساده بینیشته.
دوتا چایئ دوگودم. ایتا بنام خلخلئ ره ایتایام مره. قندانه من چندتا نباتئ ناهابو کئ آب جکفته بو. خلخالئ تا بامو دس ببره قندانه من، بیده نباتئ هیستا بو داره.
واورسه:
- قند نارئ!؟ ا نباتئ مرا چایئ نشا خوردن کئ!
ایتا خنده بوگودمو بوشوم قند اوسادم فادام خلخالئ یا بوگفتم:
- آنام قند! ایشکنن تئ پا!
قندا فاگفیته، گازه مرا اونا بشکنه! چندتا تیکه بوگوده بنا قندانه من! خنده مرا بوگفتم:
- ده چره قندانه من بنایئ!؟ نانئ اونام هیستابه ده نشا خوردن! اونا ویگیر سیوا بنه بدا هیستا نبه!
چایئ خوردان دیبیم کئ اونه ره ایتا موشترئ بامو. خلخالئ بوشو موشترئ یا را تاوه دا بامو دو واره مئ ویرجا شورو بوگوده چایئ یا خوردن. هاتو ایتا قورت ندا دو واره موشترئ بامو یو بجسته بوشو موشترئ یا را تاوه دا.
بازین بامو خو چایئ یا اوساده با چارپایه بوشو اوشن تر ایجور دوکانه من بینیشته کئ خو بیساطا هم نزدیک ببه هم اینکئ اونا بیدینه.
نانم چقد بوگذشته کئ ایوار بیدم خلخالئ بوشو خوره قابدانا آب دوکوده بنا علا دینه سر. مرا فاندرسته ایتا لبخند بزه.
منام مئ سر شولوغ بو هیچئ نوگتفم. تا اینکئ چایئ بنا خوره چایئ دوگوده بازین مرا نیگا بوگود، بوگفت:
- چایئ دوکونم تره؟
مره قاقا بوسته اونا فاندرستم. بوگفتم :
- تئ قوربان. ایتایام مره دوکون!
مره یام چایئ دوگوده. هاتو کئ چایئ خوردئ خو موشتریانام راه تاوه دایئ. منام هوتو. ایتا دس ایستکانا داشتیم ایتا دیگه یام موشتره مرا سرگرم بوم.
تا اینکئ نهار بوبو. کم کم موشتریام گاگلف آمویئ. ایتا موشته آغوز اوسادم با ایتا کوچئ تیکه پنیر بیدم مئ پلا کمه. خلخالئ یام مرا چارچشمئ پایه. بیدم آتو کئ ایتا لقمه مئ گولئ یا بیجیر نیشه. واورسمه:
- غذا دارئ؟
مرا نیگا بوگود، خیاله کئ فکر گودان دوبو. تا بایم ایچئ بگم، بوگفته:
- نه! هاتو ایجور باهم کنار آییم ده!
دخله جان پول اوسادم، رو بوگودم خلخالئ یا بوگفتم:
- تانئ واز بوکونئ اوطرفه خیابان نان فاگیرئ؟
ایتا خنده مرا بوگفت:
- پس چئ کئ تانم!
بوشو نان فاگیفته. منام مره بفکرا شوم کئ نوکونه مره آتو شر ببه!؟ هاتو فکرا دوبوم کئ بیدم بامو ایتا پیره بو اونه دس.
چارپایا بناییم. نانو پلا یو پنیر و آغوز بوخوردیم. آمئ غذا تمانا بوستان بدوبو کئ خلخالئ ره موشترئ بامو.
منام ویریشتم سفره پفره یا واچم. چایئ دوگودم. هم اونه ره. هم خودمه ره. خلخالئ بامو خو چایئ یا اوساده بوشو دوکانه دراسانه ویرجا بینیشته. ده مئ رافا نه سا کئ بگم: خورئ؟ نوخورئ؟ هاتو خوره گوتورمایئ چایه اوساده بوشو چارپایه سر بینیشته.
هاتو مئ سر گرم بو کئ ایوار بیدم خلخالئ ایتا ایتا خالئ جابانا اوساده دوکانه جولو دیچه، خو بیساطا بنا اوشانه سر.
کم کم هوا تاریکا بون دوبو. منام چورتیکایا اوساده بوم مئ حیساب کیتابا گودان دوبوم کئ خلخالئ بامو مئ ویرجا پا به سا، بیدم آپا اوپا کونه.
واورسمه چیسه!
بوگفته:
- خایم دوکانه من آ جولو مره ایتا کوچئ جا چاکونم کئ ده بیرون نه سم. تو تئ پیشخوانه پوشت بس. منام مره آ کنار درجه که ور مئ بساطه ور پا ایسم. آ چارپایه یام خوبه مره. تانم اونه سر گاگلف کئ خستا بم بینیشنم.
مره قاقا بوسته اونا فاندرستم. مره مره بفکرا شوم بیدم آتو نیبه! ان دو روز ده مرا جه مئ دوکان بیرونا کونه، اونا صابا به!
رو بوگودم خلخالئ یا بوگفتم:
- ترا یاده صوب چوتو وارشه من هیستو چوره پا ایسابئ!؟
بوگفته:
- آها! چئ وارشئ بو!؟
بوگفتم:
- هسا دانئ چوتویئ یو چئ گئ!؟
بیدم ایتا پیچه خو دوما جا بیدا یو واورسه:
- چوتو مگه!
بوگفتم:
- کورده کلائ نازا دئ! دوشاب پلا یاقا گیره!
بوشو ده آطرفان ترا نیدینم! ناویره مئ دوکانام مئ جان فاگیرئ! اگه شانس بارم ایچئ دیگرام مرا یاقا نیگیرئ!!!!!!!


تمام

گیل آوایئ