خوب یا بد؟!

حتماً ملاحظه کرده اید که اکثر بچه ها پدر مادرشون رو بهترین پدر و مادر دنیا می دونند؛ شاید به خاطر این باشه که پدر و مادر هر کودکی معمولاً بیشترین منفعت رو براش دارند. در دنیای به اصطلاح آدم بزرگا هم وضع خیلی فرق نمی کنه! اینجا هم معمولاً منفعت حرف اول رو می زنه. خوب کسیه که وجودش برای «من» همراه با منفعت باشه، تعریف آدم بد رو هم از این منظر خودتون حدس بزنید! قصد بی احترامی به کسی رو ندارم ولی متاسفانه واقعاً این چیزیه که زیاد دیده میشه.
مشاهداتی از این قبیل باعث شده که من به آنچه که از دورترین روزهای زندگیم تا به امروز به عنوان آدم خوب و بد، کار خوب و بد بهم شناسونده شده، به صورت اساسی شک کنم. امروز برای من خیلی مهمه که باورهام پایه منطقی و عقلی داشته باشه نه اینکه بر مبنای منفعت شخصی یا سنت گرایی شکل بگیرند. البته این کار خیلی سختی خواهد بود چرا که غریزه ای قدرتمند به نام خودخواهی سد راه شده. من به هیچ وجه خودم رو انسانی کامل (حتی یه خورده کامل!) نمی دونم و مدعی هم نیستم که مصلح جامعه ام. هدفم از نوشتن این مطلب این هست که حداقل فقط به خودم یادآوری کرده باشم که «چشم ها را باید شست». البته یه هدف دیگه هم در کار بود، ارضای غریزه ی وبلاگ نویسی! (بین خودمون بمونه!!!)