به مناسبت 8 مارس

خیلی چیز هاست که باید بدانیم و نمی دانیم. خیلی چیزهاست که با وجود اینکه نمی دانیم، به آنها فکر نمی کنیم. «قانون» یکی از آن چیزهایی است که تا وقتی به گرفتاری دچار نشده ایم به فکرش نمی افتیم....
فقط یکی از موارد ذکر شده در دفترچه را با هم بخوانیم:
در قوانین ما حضانت و ولایت فرزندان دو مفهوم جداگانه دارد. حضانت به معنی نگهداری از فرزندان است و ولایت به معنای سرپرستی و اداره امور مالی،تعیین محل زندگی، و... بر اساس قانون مدنی ایران مادر هیچ وقت نمی تواند سرپرست فرزندش باشد.و در صورت نبودن پدر و جد پدری نیز تنها می تواند « قیم» فرزندان خود شود. ولایت و سرپرستی پدر «قهری» است. یعنی اگر حتی خود او نیز بخواهد نمی تواند سرپرستی را به همسرش واگذار کند!!!...
من امضاش می کنم.
به خاطر اون خانم معلم، که شوهرش زیر شکنجه داغون شده و نمی تونه کار کنه. خانومه نمی تونه بچه هاش رو بیمه کنه. چون قانون میگه «فرزندان نمی توانند از حقوق بازنشستگی یا خدمات درمانی مادر استفاده کنند»
یا به خاطر خاله جون که بد جوری سرفه می کنه.( ایران الکتریک اون زمانا وضعیتش رو به راه بود. چند ساعت پشت دستگاه خاک می خورد در روز؟ من که یادم نیست.)
یه کم هم به خاطر خودم. به خاطر خیلی چیزا که هنوز جسارت صحبت کردن دربارش رو ندارم. به خاطر تمام اجحاف هایی که جامعه واسه دختر بودنم بهم تحمیل کرده.
یا شاید به خاطر خاطره تلخی که ثانیه به ثانیه توی ذهنم حک شده. یه نگهبان که حق خودش دونست من رو با کس دیگه اشتباه بگیره. و برخوردهایی که باز توی ذهنم حک شدند. ... و این که من سر آخر بدهکار هم شدم. ( بدهکار بهت زده ای بودم)
یا به خاطر چشای نگران فاطمه.وقتی دیروز می گفت زینب هنوز آزاد نشده....
خوندم و تصمیم گرفتم امضا کنم. حتماً امضاش می کنم. دارم از طرح جمع آوری یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض آمیز صحبت می کنم.

به مناسبت 8 مارس

http://www.khosoof.com/archive/355.php

http://khosoof.com/archive/356.php

http://www.radiozamaneh.org/news/2007/03/post_967.html

http://www.we4change.com/