براي من نوشتن همچون نفس كشيدن است و اگر روزي قرار باشد بين اين دو يكي را برگزينم يقين دارم كه نوشتن را ير خواهم گزيد . اما نخست بهتر است خودم را معرفي كنم . من فرشاد كاميار هستم درون سي هفت سالگي زندگي ام هنوز نفس مي كشم در كنار همسر ودو فزند دختر وپسرم واين يكي از بهانه هاي نفس كشيدن من است و اكنون از پس چند سال زيستن در نقاط ديگر چند سالي است كه دوباه ساكن رحيم آباد شده ام شهري كه در آغوش گرمش بزرگ شده ام و روزي كه در هر كجا ي زمين بميرم دوست دارم توي گورستان اين شهر كنار رودخانه ي پولورو آرام بگيرم تا آواز هاي پايان ناپذ ير پولورو مدام در گوشم نجوا كند ومرا با همه ي خاطرات شيرين وتلخ زندگي ام مدام پيوند بزند . اما از اين نوستالژي شايد بيمار گونه گذ شته دغدغه ي اصلي من داستان نويسي است و اكنون كه مدتي است به سرم زده تا وبلاگ نويسي را تجربه كنم جداي از اين دغدغه به اجبار آموخته ها و دل مشغولي هاي ديگري به قلم اينترنتي ام فرمان مي دهد براي نوشتن صحبت كردن ونقد كردن وروايت كردن و حالا كه به جمع صميمي گيلانيان پيوسته ام به لحاظ حرفه اي لازم است تا با اعتقادات اين نويسنده ي وبلاگ سبز گيلانيان آشنا شويد . با وجود آنكه سال 75 به سرم زد كه پاي ارايه ي پايان نامه ي كارشناسي ارشد رشته ي اقتصاد قيد تحصيلات آكادميك را براي هميشه بزنم اما همواره آموخته هاي اقتصادي ام قلمم را براي نوشتن تحريك كرده و ميكند پس در اين وبلاگ گاه گاهي در حيطه ي گسترده ي اقتصاد مطلب خواهم نوشت ولي جدا از اين موضوع بيشتر با خودم قرار گذاشته ام دور بسياري از دغدغه هاي ذهني ام را در عرصه ي وبلاگ نويسي خط بكشم و وبلاگ نويسي ام را در سه محدوده ي ادبيات گيلان شناسي و محيط زيست خلاصه كنم حال چه قدر بتوانم قلم اينترنتي ام را تحت فرمان نگه دارم كه به بيراهه نرود بايد صبر كرد وديد . به هر حال من به جمع صميمي گيلانيان پيوسته ام وشما براي شناخت بيشتر نوشته هاي من مي توانيد لينك هاي زير را كليك كنيد و نوشته هاي مرا در همان سه زمينه اي كه عرض كردم مطالعه كنيد
مرا بیگانه جا فینشان کی هرجا داده می خاکم
مرا با می صدا بیشتاو کی جنگل خوسه بی باکم
مرا تی ویرجا تی خانه تی خالی سفره سر بینشان
مرا تی امرا تا هرجا بدار تی جنگله رابم
مرا وانسین غریبا من اگه دیم قورصا بو زاکم
مرا جنگل بی یاف جنگل سیه ابرانه ره بادم
مرا با می اوخان بیشتاو دمرده غوربتم آی داد
مرا بیخود نبر از یاد کی یاور دانه ره دابم
مرا هرماله جا فینشان چره واستی بشم از یاد
کرا می خاکه ره اشکم تمش دارم واکف دارم
مرا فان در جیگیفته گورشا بو غوربت درم تنها
مرا آوازه من بیشتاو گوسن دوخون ایتا دادم
کرا شورم کرا دشتی مثاله دیلمانی داد
مرا با پور رضا بیشتاو هاچین فریاده فریادم
گیل آوایی نیشه از یاد اگه غوربت بشه در خاک
مرا با ایجگره بیشتاو کی گورشه دور جه می خاکم
گیل آوایی
آوریل 2007
هلند
Subscribe to:
Posts (Atom)